همایش یکصد رخداد انقلاب اسلامی در یکصد مرکز و واحد دانشگاه پیام نور

 

​به گزارش روابط عمومی، به همت بسیج اساتید و اداره فرهنگی دانشگاه پیام نور استان قزوین، همگام با مراکز و واحدهای دانشگاهی پیام نور سراسر کشور، همایش بازخوانی رخدادهای انقلاب اسلامی برگزار شد.

در این همایش که با سخنرانی آقای مرتضی روزبه از انقلابیون شهر قزوین در روز دوشنبه 28 بهمن 98 با استقبال اعضای هیات علمی، اساتید و مدیران دانشگاه در سالن اجتماعات حوزه ریاست برگزار شد، رویداد هفتم دی ماه در قزوین بازخوانی و تبیین گردید.

ایشان با اشاره به اینکه بیش از 40 سال است که یاد و خاطره کشتار وحشیانه خبرنگار، دانش­ آموزان و مردم قزوین در دی سال 57 ، در اذهان مردم این شهر نقش بسته و رنگ فراموشی به خود نمی­ گیرد، گفت: همزمان با اوج ­گیری  مبارزه با رژیم پهلوی  در شهرهای کشور، مأموران ساواک، ژاندارمری و ارتش بی ­محابا به مقابله با مردم و کشتار بی ­رحمانه آنان  برخاستند و ماه ­های پایانی منجر به پیروزی انقلاب اسلامی، تظاهرات جدید در هر شهری، مصادف با مراسم یادبود شهدای شهر دیگری  برگزار  می ­شد. ریشه این رخداد به واقعه 17 شهریور و کشتار مردم در میدان ژاله تهران برمی ­گشت که با فشار شاه و با مصوبه دولت وقت، در 11 شهر کشور از جمله قزوین حکومت نظامی و منع عبور و مرور اعلام شد و مردم انقلابی نیز با خون خود به این فشارها، واکنش نشان دادند.

مرتضی روزبه با یادآوری شهادت خبرنگار روزنامه اطلاعات در قزوین ادامه داد: با شروع زمزمه‌های انقلاب اسلامی از سال 1341 مردم قزوین نیز نقش پررنگی در تاریخ مبارزات انقلابی ایفا ‌کردند. با این حال اوج درگیری‌های مردم قزوین به ششم تا یازدهم دی‌ماه سال 57 برمی ­گردد. در این روزها، دژخیمان رژیم پهلوی، خوی استبدادی  خود را به مردم قزوین نشان دادند و تعداد زیادی از مردم این شهر را  به شهادت رساندند.

ایشان همچنین با اشاره به اسناد موجود ساواک تشریح کرد: بستن شیرهای نفت بر روی مردم قزوین در سرمای زمستان سال 57 یکی از دلایل عمده تظاهرات گسترده مردم محسوب می ­شود تا جایی که نعمت‌الله معتمدی، فرماندار نظامی   قزوین خطاب به ریاست ستاد ارتش نظامی درباره این شهر می نویسد: «اخلالگران چپ و افراطیون سیاه و سایر شبکه ­های زیرزمینی همه مشکلات را به دولت شاهنشاهی تغییر جهت می­دهند و مکرر درجه ­داران لشگر 16 تهدید شده ­اند که یا باید شیرهای نفت را باز کنند و یا خانه ­های آن­ها منهدم خواهد شد.»

استاندار اسبق قزوین ادامه داد: آن روزها قزوین به یک شهر جنگ زده درآمده بود و سخت گیری نظامیان به اوج خود رسیده بود، به طوری که در کمتر شهری از کشور چنین وضعیتی به وجود آمد و همین موضوع باعث همدردی مردم سایر شهرها با اهالی قزوین شد، تا جائیکه که گفته می شد: در شهرستان های دیگر شایع است که قزوین توسط نظامیان از بین رفته و غذا برای اهالی نیست و به همین سبب ساعت 14 روز جاری دو کامیون مواد غذایی وارد قزوین گردید.

روزبه با توصیف فجایع آن روزهای شهر قزوین گفت: در این روز غم بار، پنج تن از جوانان قزوینی به نام‌های «عباس بالو»، «ناصر کاکوند»، ابوالفضل و احمد محمودیان ( دو برادر) و محمدحسین محمودیان پسر عموی  ابوالفضل  و احمد  به شهادت رسیدند.

ایشان در بخش پایانی سخنان خود، به راهپیمایی کم نظیر مردم در هفتم دی ماه 57 پرداخت و توضیح داد: در این راهپیمایی، تعدادی از دانش ­آموزان مدرسه بابک واقع در خیابان پادگان قزوین، تصمیم گرفتند که همراه با سایر اقشار  مردم برای تشییع پنج تن از شهدای ششم دی ماه شهر قزوین به مقصد امام زاده حسین(ع) با شعار مرگ بر شاه، حضوری فعال داشته باشند، گذشته از تیراندازی مستقیم به مردم انقلابی در حوالی خیابان سپه ( شهدای فعلی ) یکی از درجه­ داران ارتش که با خودرو نظامی به سمت پادگان لشگر 16 زرهی در حرکت بود به ناگاه و به قصد ترساندن مردمی که در صف نفت ایستاده بودند، به سوی آنان حرکت کرد و در حرکات مارپیچ 9 دانش­ آموز را زیر گرفت که با این حمله وحشیانه، چهار دانش ­آموز به نام ­های «زهرا کلانتری ­یکتا»، «افسر عباسی­ شهرکی»، «حمید اعرابی» و «امیر اَره ­ساز» شهید و پنج دانش ­آموز دیگر نیز به شدت مجروح و به بیمارستان اعزام شدند.

دانش­ آموزان شهید واقعه هفتم دی، از سوی جمعیت زیادی از مردم  شهر قزوین تشییع و در حیاط امام ­زاده حسین(ع) به خاک سپرده شدند.