زندگی نامه
شهید عباس کردانی در بیستمین روز اسفند ماه 1358 متولد شد. زمان تولد شهید کردانی پدر نذر می کند که اگر فرزندش سالم به دنیا بیاید اگر پسر باشد نام او را عباس و اگر دختر باشد زینب بگذارد. دیری نپایید که در شهریور 59 یعنی در هفت ماهگی عباس، جنگ تحمیلی شروع شد. خانواده ی شهید کردانی در محله ی کوت عبدالله زندگی می کردند. پدر شهید در ابتدا با کشاورزی امرار معاش می کرد و با سختی فراوان سعی بر داشتن رزق و روزی حلال داشته است. بعدها پدر شهید در سازمان آب و برق مشغول شد و شرایط بهتری داشتند. سال 1366 بود که عباس راهی مدرسه شد، از همان کودکی صداقت و شجاعت شهید او را از همه متمایزمی کرد. عباس از سال 1373 به عضویت بسیج دانش آموزی درآمد. شور و حال بسیجی بودن تمام وجود عباس را پر کرده بود. وی دبیرستان خود را در مدرسه شهید بنی طرفی در رشته ی علوم تجربی گذراند و به خدمت سربازی رفت. عباس دوره ی مربیگری عمومی بسیج را گذراند، بعد از این دوره در سپاه اهواز که حالا به ناحیه ی امام حسین)ع( اهواز تغییر نام داده، مشغول به خدمت سربازی شد. دوره ی آموزشی سربازی را در یزد و خدمت سربازی را در اهواز به پایان رساند. بعد از خدمت سربازی عباس در سپاه مشغول به خدمت شد. کاری که با صبر و حوصله و دل و جرأت عباس همخوانی داشت. او آموز شهای تخصصی از جمله دوره تاکتیک و تخریب را گذراند. عباس تقریبا از سال 1380 به بعد در هم هی میدا نهای تیر اهواز، افسر بود. پس از گذشت مدتی فعالیت وی در سپاه، مشغول به خدمت در سپاه قدس برون مرزی شد. در این زمان عباس مربی نظامی نیروهای حشدالشعبی شده بود. دیری نپایید که هوای رفتن به سوریه و دفاع از حضرت زینب)س( را از خود بی خود کرد، از پدر اجازه اش را گرفت و راهی شد. در تاریخ 18 / 9/ 1394 زمانی که بازگشت مجروح بود و هم می لنگید چون هم ترکش خورده بود و هم بر اثر شدت انفجار سخت موجی شده بود و بر اثر این جراحات شنوایی خود را هم تقریبا از دست داده بود، ولی از خانواده خود پنهان می کرد. برای بار دوم در تاریخ 1394/10/5 به سوریه اعزام شد. گویی به او الهام شده بود که این آخرین دیدار است، از همه حلالیت طلبید. سه روز بعد از رفتنش تماس گرفت و خبر از سلامتی و رسیدنش را به خانواده داد و آخرین تماس شهید با خانواده در تاریخ 11 / 11 / 1394بود. عباس در عملیات آزادسازی شهرهای نبل و الزهرا که تعداد زیادی از رزمندگان به شهادت رسیدند حضور داشت، اما با پیگیری که خانواده داشتند اسم عباس بین شهدا نبود. صبح روز 19 / 11 / 1394 پیامی به گوشی برادرش حبیب آمد که" حاج عباس کردانی در سوریه به فیض شهادت نائل آمده است". پیکر شهید کردانی و همرزمانش سه روز بالای تل طاموره بود تا اینکه دوستان همرزمش در عملیاتی دیگر دلاورانه تل و روستا را از چنگ داعش یهای خبیث آزاد کردند و توانستند پیکر شهدا را منتقل کنند. در تاریخ 25 / 1/ 1394 پیکر پاک شهید کردانی و دیگر شهدا به میهن بازگشت. شهید عباس کردانی در سن 36 سالگی به شهادت رسید و مزارش در قطعه شهدای مدافع حرم اهواز در کنار مزار شهید علی محمد حسینی کاهکش، شهید داوود نریمی سا، شهید حجت الاسلام مصطفی خلیلی بلوطکی و شهید رضا عادلی، از شهدای عملیات آزادسازی شهرهای شیعه نشین نبل و الزهرا در سوریه و شهید حجت الاسلام شیخ جابر حسین پور)زهیری( قرار دارد.
وصیت نامه شهید
بسم الله الرحمن الرحیم ولاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاء
عندربهم یرزقون ای پیامبر! مپندارید آن کسانی را که در راه خدا کشته شده
اند، مردگانند، بلکه زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می خورند. آنکه را ادعای خدائی می کند باید کاری درخُورِ این مدعا کند قال رسول الله (ص): هرکس صدای فریاد خواهی مظلومی را بشنود
و به یاری او نشتابد مسلمان نیست . پس از اقرار به وحدانیت خدای تبارک و تعالی وشهادت به کلمه
لا اله الا الله و اشهدان محمد رسول الله و اینکه قران کتاب آسمانی و کلام خدای
تبارک و تعالی می باشد شهادت می دهم فاطمة الزهرا سلام الله علیها بنت رسول الله
(ص)صدیقة الله الکبری و حجت الله الاکبر علی الائمه (علیهم السلام) می باشد و پس
از آن شهادت می دهم علی ابن ابیطالب امیر المومنین (ع) و حجت خداوند وصی رسول الله
(ص) می باشد و پس از آن حسن بن علی (ع) و حسین بن علی (ع) و علی بن الحسین (ع)و
محمد بن علی (ع)و جعفر بن محمد(ع) و موسی ابن جعفر (ع) وع لی ابن موسی (ع) و محمد
بن علی (ع) و علی بن محمد (ع) و الحسن بن علی (ع) و الحجته بن الحسن (ع) قائم
المنتظر (عج) اوصیاء و حجت خداوند تبارک و تعالی بر من و همه ی خلائق خداوند تبارک
و تعالی هستند. اما بعد از اقرار به وحدانیت خداوند یکتا و نبوت رسول الله
و وصایت ائمه اطهار (علیهم السلام) با بصیرت در راه خدا قدم نهادن و برای خدا از
سرزمینم هجرت نمودم تا جهاد در راه خدای تبارم وتعالی را بجای بیاورم و به فریاد
خواهی مظلومان بشتابم و به ندای حسین زمانم امام خامنه ای لبیک گفته باشم. و از
خدا خواسته ام همچون سیدالشهداء و یارانش آنچه توان دارم قطعه قطعه شهید شوم و اگر
شهادتم همراه با اسارت باشه چه بهتر که نشانی از عمه سادات زینب کبری س به یادگار
داشته باشم، از خداوند می خواهم جنازه ای ازحقیر باز نگردد و همچون حضرت زهرا (س)
بی قبر و نشان باشم و امیدوارم کسی برای جنازه ام که به وطن باز گردد تلاش نکند اگر هم سفارش ائمه علیهم السلام برای نوشتن وصیت نبود قطعا
وصیتی نمی نوشتم اما به دوستان، برادران و خانواده ام سفارش می کنم آنانکه از روی
بی بصیرتی و دنیا خواهی سخن گزاف می گویند و ولایت مقام معظم رهبری امام خامنه ایی
را قبول ندارند و شهادت مدافعان حرم این امت حزب الله را زیرسوال می برند در تشییع
(اگرجنازه ایی بود) وتدفین و یا مراسمات ختم حضور پیدا نکنند وهمینطور می خواهم
برایم گریه نکنند به خصوص خواهرانم. خواهران وبرادرانم به تسلیت گویندگان تبریک و تهنیت گویند
چرا که من شهیدم و امیدوارم هنگام ظهور و قیام حجت ابن الحسن(ع) بیایم با سپاهی از
شهیدان. از خواهرانم میخواهم با حجابشان، اخلاق، و رفتارشان الگوی
فاطمی باشند برای دیگران. از پدرم میخواهم در فراغم صبرکند. از دوستانم می خواهم درمراسمات مرا یاد کنند و قطعا
درانتظار آنها خواهم ماند و اگر جنازه ایی داشتم قطعا غسل و کفنم نکنید با لباس
رزم دفنم کنید و مجدداً می گویم اگر پس از اسارت شهید شدن جنازه ام را مبادله
نکنید. این وصیت برای آنهایی که به حقیر ارادت داشته اند نوشته ام . عباس کردانی
94/10/26
سوریه .حلب.شهرصنعتی شیخ نجار
عکس
| 
